domingo, 22 de marzo de 2009

Negro. Noite.


As cinco e trinta e cinco. O meu cepillo de dentes parece estar cómodo sobre o teu lavabo, e eu tamén o estou con esa vella camiseta dos Rolling Stones que me chega case ata os xeonllos. De volta ao cuarto, atópote apoiado no peitoril da fiestra, coa vista fixa nas luces desa cidade que agora dorme. Pronuncio e teu nome, pero ti non escoitas. Non me escoitas, sempre absorto nos teus pensamentos, e eu quedo coas ganas de preguntarche que está pasando pola túa cabeza. Comeza a facer frío. Pechas a fiestra. Xiraste. Por fin te decatas de que estou sentada no borde da cama, da túa cama, con esa vella camiseta dos Rolling Stones que, agora si, me cubre os xeonllos. Sorrís, achégaste e abrazasme. Non necesariamente por esa orde. Apago a luz. A fiestra está pechada e ti ules a noite e estrelas.

No hay comentarios:

Publicar un comentario